به گزارش ایرنا، در تقویم این سرزمین، مهر همیشه بوی حماسه می‌دهد و چه تلخ و زیباست که در همین ماه خبری از کوچ پرنده‌ای زخمی برسد که سال‌ها میان زمین و آسمان با جسمی خسته اما روحی بیدار زیست.

حاج «نظر همتی» را همه در آسایشگاه شهید بهشتی تهران نه یک جانباز ۷۰ درصد بلکه فرمانده‌ای می‌شناختند که هنوز بوی خاکریز و باروت می‌داد.

مردی که ۳۸ سال، شانه به شانه درد ایستاد و حتی بر ویلچر هم، روح فرماندهی و غیرت میدان را از یاد نبرد.

او از آخرین نسل مردانی بود که ایمانشان راه را در دل میدان مین روشن می‌کرد؛ تیر و ترکش جوانی‌اش را گرفت اما اراده‌اش را هرگز.

در عملیات «چهلچراغ» منافقین در مهران، وقتی تنها ۲۳ سال داشت، هم طراح نقشه نبرد بود و هم فرمانده اتاق جنگ؛ همان‌جا بود که آتش دشمن، گلوله‌هایش را در جان و استخوان او نشاند و از آن روز تا پایان عمر، زخم‌هایش را با خود به دوش کشید.

حاج نظر این سال‌ها را نه در سکوت و انزوای جانبازی بلکه در میدان خدمت به همرزمان مجروحش گذراند؛ با درد می‌زیست اما هر روز لبخندش را میان تخت‌های آسایشگاه تقسیم می‌کرد.

او خود را تنها یک مجروح جنگ نمی‌دانست، می‌گفت: «من هنوز در خط مقدمم، فقط جبهه‌ام عوض شده است.»

اکنون، در آستانه‌ غروب یک روز مهرماه، کاروانی از یاران شهیدش به استقبالش آمده‌اند، او لبیک گفت و پر کشید؛ از ویلچر به پرواز از آسایشگاه به بهشت از شهر به آسمان… و دهلران، امروز دوشنبه(۱۴ مهر) بار دیگر بوی بدرقه‌ای عاشورایی خواهد گرفت.

حاج نظر همتی از همان نسل طلایی بود که در معرکه باروت و آتش اراده‌اش چون فولاد آبدیده شد، مردی که جنگ قامتش را شکست اما قامت ایمانش را نه.

از روزی که ترکش و موج انفجار در عملیات منافقین در مهران، قامت ۲۳ ساله‌اش را خم کرد، نه در جبهه که در آسایشگاه با همان روحیه فرماندهی و عشق به وطن، جهادش را ادامه داد.

حاج «نظر همتی» متولد سال ۱۳۴۳ شهرستان دهلران از استان ایلام بود؛ او از نخستین روزهای دوران دفاع مقدس به جبهه پیوست و در کسوت فرماندهی به یکی از چهره‌های اثرگذار لشکر ۱۱ امیرالمؤمنین(ع) تبدیل شد.

سال ۱۳۶۷ در عملیات منافقین موسوم به «چهلچراغ» در جبهه مهران، همتی افزون بر طراحی نقشه عملیاتی فرماندهی اتاق جنگ را نیز بر عهده داشت.

در میانه نبرد، بر اثر موج انفجار و اصابت ترکش از ناحیه نخاع به شدت مجروح شد و زندگی‌اش برای همیشه بر روی تخت و ویلچر ادامه یافت و با وجود جراحات سنگین سال‌ها بعد از پایان جنگ همتی را نه یک بیمار که یک فرمانده پرانرژی می‌شناختند.

از مهران تا مهر آسمان؛ حاج نظر فرمانده‌ای که ایستاده پر کشید

از سال ۱۳۶۷ تا ۱۴۰۴ در آسایشگاه جانبازان شهید بهشتی تهران سکونت داشت و بخش زیادی از وقت خود را صرف پیگیری امور و رفع مشکلات همرزمان مجروحش می‌کرد.

به گفته نزدیکانش، پیوند معنوی و عاطفی ویژه‌ای با شهید «غلام ملاحی» داشت و او را الگوی شجاعت، خوش‌اخلاقی، دینداری و وطن‌دوستی می‌دانست و یاد و نام شهید ملاحی پیوسته بر زبان حاج نظر جاری بود.

در هفته‌های اخیر، شدت گرفتن مشکلات ناشی از جراحات باعث شد وی در بیمارستان خاتم الانبیاء(ص) تهران بستری شود؛ تلاش‌های کادر درمان برای بهبود حال او بی‌ثمر ماند و در بعدازظهر شنبه ۱۲ مهرماه ۱۴۰۴، آسمان آسایشگاه شهید بهشتی شاهد پرواز یکی دیگر از یادگاران حماسه بود.

پیکر این شهید پس از انجام تشریفات تدفین، روز یکشنبه ۱۳ مهرماه به دهلران منتقل شد و مراسم بدرقه نیز امروز دوشنبه (۱۴ مهرماه) از میدان انقلاب تا میدان بسیج شهرستان دهلران با حضور مردم، خانواده‌های شهدا و مسئولان برگزار می‌شود.

همچنین مراسم تشییع و خاکسپاری نیز ساعت ۱۴ از کوی جهادگران زرین‌آباد تا بارگاه مطهر امامزاده سید ابراهیم(ع) برگزار می‌شود.

زندگی برای جانبازان قطع نخاعی تنها ادامه فیزیکی زمان نیست، بلکه تکرار هر روزه میدان جنگ است؛ با دردهای مزمن، زخم بستر، محدودیت‌های حرکتی و قلبی که هر تپشش یادآور لحظه مجروحیت است.

حاج نظر همتی، یکی از هزاران قهرمانی بود که ۳۸ سال این درد بی‌پایان را تاب آورد.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در وصف این ایثارگران فرموده‌اند: «جانبازان، سند زنده افتخار ملت ایران‌اند؛ آنان که هر لحظه در راه خدا جهاد می‌کنند، اجرشان کمتر از شهادت نیست و کشور باید همیشه قدردان آنان باشد.»

اکنون دهلران دوباره لباس عزا بر تن کرده اما در دل این سوگواری بوی افتخار و سربلندی می‌پیچد؛ مردمش حاج نظر را روی دستانشان تا خانه آخر بدرقه می‌کنند، همان‌طور که روزگاری او با پای زخمی در راه وطن دوید.

دیگر نه تخت بیمارستان نه صندلی ویلچر و نه دیوارهای آسایشگاه نمی‌توانند او را در خود نگه دارند، او پرواز کرده است به آن خاکریزِ آخر، جایی که یارانش سال‌ها منتظر ایستاده‌اند.

سلام بر تو ای سردار ایستاده در قامت ایمان، و خداحافظ ای فرمانده همیشه زنده لشکر امیرالمؤمنین(ع)…