بهنام کامرانی نقاش، مجسمه‌ساز و هنرمند تصویری و مدرس دانشگاه در گفت و گو با خبرنگار فرهنگی ایرنا با اشاره به تحولات دو دهه اخیر هنرهای تجسمی در ایران اظهارداشت: در دو دهه اخیر، به‌ ویژه پس از نمایشگاه هنر مفهومی موزه هنرهای معاصر (در مرداد ۱۳۸۰)، جریان‌های تازه‌ای همچون چیدمان و بهره‌مندی از متریال‌ غیرمرسوم وارد فضای هنری ایران شد.

وی گفت: این تغییرات که از هم‌نسلان ما و استادانی؛ همچون مرتضی ممیز آغاز شد، مرزهای سنتی هنر را گسترش داد و سیاست‌گذاران جشنواره‌ها هم تلاش کردند با افزودن رشته‌های تازه، مسیر هنر معاصر را توسعه دهند. اما نتایج گاهی موفق و گاهی شکست‌خورده بود. بسیاری از آثار تنها در چیدمان کنار هم قرار می‌گرفتند، بدون اینکه دستاوردی در درون اثر رخ داده باشد.

کامرانی با اشاره به ضعف درک درست از پرفورمنس در ایران افزود: گاهی شاهد بودیم استادان از استان‌های مختلف کشور، دانشجویان را به کارهایی نمایشی همچون گل مالیدن به صورت سوق می‌دادند و آن را پرفورمنس می‌نامیدند. در حالی که پرفورمنس و هنر چیدمان نیازمند پشتوانه نظری و شناخت دقیق تاریخ و مبانی هنر معاصر است. اگر این شناخت وجود نداشته باشد، آثار صرفاً به کاردستی یا تجربه‌های سطحی تقلیل پیدا می‌کنند.

این مدرس دانشگاه، یکی از چالش‌های مهم هنرمندان جوان را فقر نظری و ناتوانی در نوشتن بیانیه برای یک رویداد هنری دانست و بیان کرد: بسیاری هنرمندان ما حتی نمی‌توانند یک صفحه درباره آثارشان بنویسند. در حالی که در هنر جهان، هنرمندان بزرگ نه‌تنها خالق اثر بلکه نظریه‌پرداز هم بوده‌اند. این ضعف باعث می‌شود هنرمندان ایرانی در عرصه بین‌المللی فرصت حضور جدی نداشته باشند؛ برای ورود به نمایشگاه‌ها و رویدادهای جهانی، داشتن سابقه و بیانیه هنری ضروری است.

اهمیت پژوهش در آثار هنری
کامرانی با اشاره به نمونه‌ای از مینیاتوریست‌های معاصر پاکستان برای تبیین اهمیت نگاه نظری اظهارداشت: دانشگاه لاهور با دعوت از استادان بین‌المللی و ترکیب سنت‌های بومی با نظریه‌های روز، توانست جریان مینیاتور معاصر پاکستان را جهانی کند. در حالی که مینیاتوریست‌های ما به دلیل کم‌توجهی به مباحث نظری چنین جایگاهی پیدا نکردند.

وی گفت: هنر یک کار اندیشمندانه است، نه صرفاً عملی یدی حتی سنتی‌ترین هنرمند اگر به لحاظ نظری قدرتمند باشد، می‌تواند به قله‌های تازه‌ای برسد. به همین دلیل باید از استادمحوری فاصله بگیریم و به سمت منبع‌محوری و پژوهش حرکت کنیم. اثر هنری باید از دل یک بستر پژوهشی بیرون بیاید، همان‌طور که یک اختراع علمی از پژوهش برمی‌خیزد.

مسئول کارگاه‌های «رسانه‌های هنری جدید» سی‌ودومین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان با اشاره به برگزاری این جشنواره گفت: جشنواره تجسمی جوانان باید به تداوم و حمایت پایدار از هنرمندان جوان توجه کند. نباید تنها به انتخاب و معرفی بسنده شود بلکه باید مسیر پژوهش، نظریه‌پردازی و آشنایی با منابع معتبر جهانی برای هنرجویان فراهم شود. تنها در این صورت می‌توانیم امیدوار باشیم نسل آینده هنرمندان ایران در سطح بین‌المللی بدرخشد.

به گزارش ایرنا، فراخوان سی و دومین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان ایران مردادماه امسال به دبیری رضوان صادق‌زاده با مضمون و شعار «من اینجا ریشه در خاکم…» برگرفته از شعر فریدون مشیری منتشر شد. این جشنواره در رشته‌های تصویرسازی، خوشنویسی، رسانه‌های هنری جدید، طراحی، عکاسی، کاریکاتور، طراحی گرافیک، مجسمه‌سازی، نقاشی، نگارگری و هنر ‌سرامیک ۳۱ شهریور تا چهارم مهرماه به همت اداره کل هنرهای تجسمی معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و موسسه توسعه هنرهای تجسمی معاصر در استان تهران برگزار می‌شود.

۱۵۴ هنرجو به مرحله نهایی سی‌ودومین جشنواره هنرهای تجسمی جوانان راه‌یافتند که از این تعداد ۸۵ نفر خانم و ۶۹ نفر آقا هستند. در میان رشته‌های هنری، بیشترین تعداد راه‌یافتگان به ترتیب مربوط به رشته‌های نقاشی با ۲۲ نفر، طراحی با ۲۰ نفر و عکاسی با ۱۸ نفر است. پس از آن رشته‌های گرافیک و تصویرسازی هر کدام با ۱۶ نفر، خوشنویسی با ۱۴ نفر، مجسمه و نگارگری هر کدام با ۱۲ نفر، هنر سرامیک با ۹ نفر، کاریکاتور با هشت نفر و رسانه‌های هنری جدید با هفت نفر حضور دارند.

کارگاه‌های تخصصی این جشنواره با حضور استادانی همچون محمدعلی بنی‌اسدی در تصویرسازی، احمد مازادی در خوشنویسی، جمال عرب‌زاده در طراحی، بهنام صدیقی در عکاسی، جمال رحمتی در کاریکاتور، ایرج میرزاعلیخانی در گرافیک، کامبیز صبری در مجسمه‌سازی، احمد وکیلی در نقاشی، صدیقه احمدی باصیری در نگارگری و صادق باقری در رشته سرامیک برگزار خواهد شد.

همچنین کارگاه‌های «رسانه‌های هنری جدید» به مسئولیت بهنام کامرانی است و اسامی داوران آن متعاقباً اطلاع‌رسانی می‌شود.

در بخش داوری نیز جمعی از هنرمندان برجسته کشور از جمله مانلی منوچهری، کیانوش غریب‌پور تصویرسازی، صداقت جباری، علی شیرازی خوشنویسی، مریم طباطبایی، محمدرضا قربانی طراحی، مهدی مقیم‌نژاد، مریم تخت‌کشیان عکاسی، هادی حیدری، احسان گنجی کاریکاتور، ابراهیم حقیقی، بهرام کلهرنیا گرافیک، محمدحسین عماد، فاطمه امدادیان مجسمه‌سازی، علی ذاکری، شهرام کریمی نقاشی، احسان قائمی، امیر طهماسبی نگارگری، الهه‌سادات حسینی و راضیه باوکی هنر سرامیک حضور دارند.