گویی دوستان رسانه ایم، انتقاداتی از جنبه های مختلف دارند
اما در مجموع نفس کار ارزشمند است

این روزها، هلشی و یارانش با دستان هنرمندشان، تفسیری زیبا از فرهنگ را در عمل به نمایش می‌گذارند.
تجلیل…
تجلیل از هنرمندانی که هر یک قصه‌ای دارند، روایتی از عشق و تلاش

این تصویر، تنها یک عکس نیست؛ پنجره‌ای است به سوی افتخار
افتخاری که شاگردی برخی از این بزرگان نصیبم شد و مایه مباهات هر ایلامی است که قدردان حضور مهربان و تأثیرگذار اهالی هنر باشد

بیایید به یک خبر بسنده نکنیم، بلکه قلم به دست گیریم و در وصفشان شعر و داستان بسراییم

تصویر نخست:
حاج آبختی سنجابی
تنها مردی بر روی ویلچر نیست، بلکه نمادی از ابهت و عظمت است؛ سرو قامتی که صحنه ورزش و رسانه را با وجود پرصلابتش درنوردیده

دکتر ظاهر سارایی، نامی که در ادبیات کردی زبانزد خاص و عام است
شاعری که مرزهای یک شهر، یک استان و یک ملت را در نوردیده است
او دهبالایی است و با عمق جان برای غلامرضا خان ارکوازی سخن می‌گوید، وقت می‌گذارد و اعتباری بر اعتبار ایلام می‌افزاید
در روزهای تلخ کرونا، شعر او چون مرهمی بود:
«دنیا تم و دنیا توز / دنیا گرته چیوچانه / کسه کسه‌ی نیناسه‌ی / گشته‌ی دم الپیچانه»
کلامش، آوایی از دل زاگرس که تا آسمان‌ها اوج می‌گیرد

محمدجواد شوهانی
صدایی اصیل، صدایی که از زاگرس فراتر رفته و سرزمین‌های دور را نیز تسخیر کرده
صدای پر از اندوه محمدجواد شوهانی، تو را تا خدا می‌برد
از ترانه کردی «میرکان» تا «نفس باد صبا» و ترانه «باوگ»:
«خور اگر آلای آوا دوی / نور دمادم باوگمه / پشت و پناهم، ریشگم / گنج دو عالم باوگمه»
آوازش، حکایتی است از ریشه‌های عمیق و اصالت بی‌مانند

مهدی نورمحمدی
مگر می‌شود متولد شهریور باشی، بلوط را پشت و پناه سنجاب بدانی، برای آتش‌هایی که به جان زاگرس می‌افتد اشک بریزی و مهدی نورمحمدی نباشی!!!

باید در کنار او بود، با دغدغه‌هایش زیست، تا مهربانی و غصه‌هایش را درک کرد.
کاش می‌توانستیم اندکی از آرزوهای مهدی نورمحمدی را برای ایلام، برای ایران، به حقیقت بدل کنیم

استادعلیدوست فلاحتی
و کاش باران ببارد و باز صدای دوزله استاد فلاحی در زاگرس بپیچد، تا روحمان را با نوای اصیلش جلا دهد
اینان، نام‌آوران ایلامند؛ ستارگانی که با هنر و اندیشه‌شان، آسمان فرهنگ این سرزمین را نورباران کرده‌اند
و ان شاءالله در فرصت پیشرو برای سایر عزیزان افتخار نوشتن باشد
هر چند سخت است یک عامی همچون من، خواص را در حد نام و نشانشان توصیف کند که نه از قلم من بر می آید نه در این مقال می گنجد.