در دورانی که پیام‌رسان‌های امروزی خلق نشده بودند و هنوز رسانه‌های صوتی و تصویری و فضای مجازی جامعه را دگرگون نکرده بودند، در شهر کوچک ایلام رفت و آمدهای اقوام و شب نشینی های خانوادگی بار مسئولیت رسانه‌های عمومی را به دوش می‌کشیدند.

اما رفته‌ رفته این سبک زندگی صمیمانه به لطف گرانی ها و مشغله های روزمره به حداقل ممکن رسید. تا این‌که از اواسط دهه ۹۰، کافه و کافه‌نشینی شکل جدیدی به ارتباطات مردم ایلام داد و در طول مدت کم، رشد چشمگیری پیدا کرد. اما این‌بار نه برای ردوبدل‌کردن خبر که کافه‌ها در کنار وقت‌گذرانی به محل آموزش و تغییر رفتار نوجوانان دهه هشتادی بدل شد.

اگر به ظاهر، باطن و رفتار اکثریت نوجوانانی که به کافه‌ها مراجعه می‌کنند و در کافه‌ها وقت می‌گذرانند توجه کنیم، متوجه شباهت‌های آنان در رفتار و کردار و سلایق و حتی شکل ظاهری آن‌ها خواهیم شد.

باید بپذیریم بخشی از جامعه ایلام که اتفاقا بیشترشان متولدان قرن بیست‌ویکم هستند، کافه‌ها را به عنوان یکی از سرپناه‌ها خود پذیرفته‌اند. آنان در کافه‌ها وقت می‌گذرانند، دوست انتخاب می‌کنند، الگو می‌پذیرند، یاد می‌گیرند، پیروی می‌کنند و یاد می‌دهند. بیشتر این افراد در کافه‌ها معتاد سیگار و سیگاری می‌شوند، نوع موسیقی که می‌شنوند را در کافه انتخاب می‌کنند، در نوع پوشش و خوراک از سایر کافه‌نشینان پیروی می‌کنند و تغییر در باورشان در این فضاها اتفاق می‌افتد.

بنابراین امروز کافه‌ها نه تنها جایگزین قهوه خانه‌ها شده‌اند، بلکه گاهی جای محافل خانوادگی را نیز می‌گیرند. پس باید بپذیریم که کافه‌نشینی در کنار فضای مجازی از علایق و سلایق و ملزومات نسل جدید است.

امروز نه تنها این فضاها حذف‌شدنی نیست، بلکه گویی از ملزومات انسان امروز است! بنابراین باید کمک کنیم تا نوجوانانی که از سبک زندگی کافه ای استقبال میکنند مسیر بهتری در پیش بگیرند؛ چراکه آینده نوجوانان نه در آموزش و پرورش و دانشگاه که در این فضاها رقم می‌خورد.